ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Παρέμβαση στην Ολομέλεια της Βουλής για ένα θέμα που αφορά και τους δήμους της Κορινθίας και συγκεκριμμένα για το Νομοσχέδιο που προβλέπει τη μείωση του τέλους παρεπιδημούντων και τα προβλήματα που δημιουργεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έκανε ο Βουλευτής Κορινθίας του ΠΑΣΟΚ και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος, Πάνος Μπεγλίτης. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά : «Η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης για μείωση του τέλους παρεπιδημούντων δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη στοιχειώδη λειτουργία των φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
Κατά την παρέμβασή του επί του Σχεδίου Νόμου ο Βουλευτής κάλεσε την Κυβέρνηση να δει τις συνέπειες που θα φέρει η εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου στην λειτουργία των φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο κος Μπεγλίτης στην αρχή της ομιλίας του θέλησε να μεταφέρει τον προβληματισμό της Τ.Ε.Δ.Κ Κορινθίας σχετικά με το άρθρο 23, λέγοντας : «Συμμετέχοντας στη συζήτηση θέλω κατ΄αρχήν να μεταφέρω τον έντονο προβληματισμό της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Κορινθίας, περιοχή στην οποία εκλέγομαι, σχετικά με το άρθρο 23 του σχεδίου νόμου.» και συνέχισε λέγοντας τα εξής:

«Η απώλεια των πόρων
από τη μείωση του τέλους
παρεπιδημούντων δημιουργεί
σοβαρότατα προβλήματα στη
στοιχειώδη λειτουργία των φορέων
της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.»

«Η νομοθετική σας πρωτοβουλία κύριε Υπουργέ, θέτει κατά την άποψή μου δύο κρίσιμα ζητήματα. Πρώτο θέμα είναι το ζήτημα της πολιτικής αξιοπιστίας. Πολλές φορές κατά τις συναντήσεις με το Προεδρείο της ΚΕΔΚΕ οι εμπλεκόμενοι συναρμόδιοι Υπουργοί υπόσχονταν διάλογο πριν την υποβολή στην αρμόδια επιτροπή του σχεδίου νόμου.
Και όμως τελικά αυτό που είδαμε είναι ότι φέρατε το άρθρο 23, μειώνοντας το τέλος της διαμονής των παρεπιδημούντων από 2% σε 0,5 % για τις τουριστικές επιχειρήσεις και βεβαίως μειώνοντας κατά αντίστοιχο ποσοστό το τέλος για τις επιχειρήσεις εστίασης, τις λεγόμενες υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Το δεύτερο κρίσιμο ζήτημα κατά την άποψή μου είναι η επιχειρούμενη βίαιη ανακατανομή πόρων ανάμεσα στις τουριστικές επιχειρήσεις και τους φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πιστεύετε ειλικρινά, ότι με αυτήν τη μεθόδευση, με αυτήν την πρόταση του άρθρου 23 θα ενισχύσετε τελικά την ανταγωνιστικότητα της τουριστικής μας οικονομίας , των τουριστικών μας επιχειρήσεων ; Κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη υποστήριξης των τουριστικών μας επιχειρήσεων, της τουριστικής μας πολιτικής, σε μια τόσο πολύπλευρη οικονομική και κοινωνική κρίση, ιδιαίτερα μάλιστα σε μια περίοδο που, ανταγωνιστικές στη δική μας τουριστική οικονομία χώρες, υποτιμούν τα εθνικά τους νομίσματα. Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορεί να συγκροτεί μια αξιόπιστη προσέγγιση στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των προβληματικών τουριστικών επιχειρήσεων η πρότασή σας αυτή για τη μείωση του τέλους παρεπιδημούντων. Πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση για χρήματα, για πόρους των τουριστικών επιχειρήσεων, αλλά αντίθετα για πόρους, χρήματα των πολιτών-καταναλωτών.

«Θα μπορούσε κανείς να αποδεχθεί
την πρόταση για τη μείωση
του ποσοστού του φόρου
παρεπιδημούντων υπό δύο, κατά
την άποψή μου προϋποθέσεις.»

Θα μπορούσε κανείς να αποδεχθεί την πρόταση για τη μείωση του ποσοστού του φόρου παρεπιδημούντων υπό δύο, κατά την άποψή μου προϋποθέσεις. Η μία προϋπόθεση είναι εάν την ίδια στιγμή η Κυβέρνηση έβρισκε τους αναγκαίους πόρους με τους οποίους θα αντικαθιστούσε τους απολεσθέντες πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η δεύτερη προϋπόθεση, εάν με τη μείωση αυτού του ποσοστού είχαμε πραγματικά μια πιο ισχυρή, πιο ανταγωνιστική τουριστική οικονομία. Καμία από αυτές τις δύο προϋποθέσεις δυστυχώς δεν πληρούνται με τη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και ιδιαίτερα με το άρθρο 23.
Διάβασα προσεκτικά όλες τις ανακοινώσεις της ΚΕΔΚΕ. Παρακολούθησα τις εργασίες της αρμόδιας Επιτροπής και εκεί αποδείχθηκε ότι η απώλεια των πόρων από τη μείωση του τέλους παρεπιδημούντων δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα στη στοιχειώδη λειτουργία των φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και αποδείχθηκε επίσης με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι η αντικατάσταση, όπως ισχυρίζεστε εσείς, των απολεσθέντων πόρων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει- γιατί οι πόροι δεν φτάνουν- με τη μεταφορά του τέλους κυκλοφορίας σε ποσοστό 90% συν ποσοστό 18% από την αύξηση του 20% στους δήμους της χώρας μας. Γιατί δύο πράγματα αποδείχθηκαν επίσης με στοιχεία, και όχι με τα στοιχεία που φέρατε σήμερα του 2005 και του 2006. Ότι και τα ποσά που χάνει τελικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας είπατε, αλλά και από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα σοβαρό έλλειμμα στην υλοποίηση των αρμοδιοτήτων που έχει πλέον η Τοπική Αυτοδιοίκηση από τη μεταφορά κρατικών, κατά κύριο, λόγο κοινωνικών αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πρέπει επιτέλους η Κυβέρνηση να υπερασπισθεί επί της αρχής ορισμένα βασικά πράγματα. Το πρώτο και κύριο και καθοριστικό είναι η αρχή της ανταποδοτικότητας των πόρων, μια αρχή που υπονομεύθηκε με τον πιο βίαιο τρόπο σε αυτό το νομοσχέδιο και σε αυτό το συγκεκριμένο άρθρο.»

«Σας μεταφέρω την αγωνία
και τον προβληματισμό των
Δημάρχων του Νομού Κορινθίας»

Αναφερόμενος στους δημάρχους του νομού μας, είπε:
«Σας μεταφέρω την αγωνία και τον προβληματισμό των Δημάρχων του Νομού Κορινθίας, τόσο της παράλιας ζώνης, εκεί που αναπτύσσονται μικρές και μεσαίες τουριστικές επιχειρήσεις, αλλά και των Δημάρχων του ορεινού όγκου, εκεί που επιχειρείται να αναπτυχθεί τουριστική υποδομή, που επιχειρούνται να αναπτυχθούν την τελευταία περίοδο μικρομεσαίες τουριστικές επιχειρήσεις. Δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν με την απώλεια αυτή των πόρων, πολύ περισσότερο όταν όλοι μα όλοι ανεξαίρετα οι Δήμαρχοι έχουν προϋπολογίσει αυτούς τους πόρους στους Προϋπολογισμούς του 2009 και έχουν ήδη διαμορφώσει και το χρονοδιάγραμμά τους αλλά και τις προτεραιότητες στην εκτέλεση έργων. Πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα χρόνος για να αποσυρθεί το άρθρο 23, να γίνει διάλογος μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2009 και να επανέλθουμε να συζητήσουμε πάνω σ΄ αυτό το κρίσιμο ζήτημα. Αντίθετα, η Κυβέρνηση θα έπρεπε να επισπεύσει να φέρει εδώ στη Βουλή μέτρα που θα ενισχύουν την τουριστική οικονομία, τις μικρές και μεσαίες τουριστικές επιχειρήσεις. Το αίτημα για μείωση του τέλους παρεπιδημούντων δεν έχει καμία σχέση με τη συγκυρία της κρίσης. Ανατρέχοντας σε πολλά στοιχεία του πρόσφατου παρελθόντος διαπίστωσα ότι είναι ένα πάγιο, αίτημα των τουριστικών επιχειρήσεων, ακόμα και σε περιόδους μεγάλης τουριστικής άνθησης, μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης. Στην αρχή της συζήτησης ειπώθηκε,- προσωπικά το θεωρώ θετικό, υπό μια όμως διευκρίνιση που θα ζητήσω-, ότι εξαιρούνται, από τη ρύθμιση του άρθρου 23, τελικά, οι τουριστικές επιχειρήσεις, οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και οι επιχειρήσεις εστίασης εντός των καζίνο. Νομίζω ότι έχω καταλάβει καλά. Θα καταλάβω όμως καλύτερα εάν διευκρινίσετε ότι πρόκειται για τις επιχειρήσεις καζίνο και όχι απλά και μόνο για επιχειρήσεις που λειτουργούν εντός των καζίνο, γιατί τότε τι έννοια, τι σημασία θα είχε το άρθρο 2 παράγραφος 11 του νόμου 2206/1994 όπου λέει – το διαβάζω και τελειώνω με αυτό - «Οι επιχειρήσεις καζίνο εξομοιώνονται ως προς την καταβολή τελών και δικαιωμάτων υπέρ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τις επιχειρήσεις ξενοδοχείων πολυτελείας».